Select Page

Verhalen van een levenswerk in de Rotterdamse haven door John Koks

ROLVERDELING EN PIKORDE

Binnen het g.a.d. “Gate Administration Desk” waren er twee afdelingen: de balie, daar werden chauffeurs geholpen. PF1, daar kwam alle informatie binnen aangaande lossing en lading van zeeschepen en binnenvaartschepen.

De balie en pf1 was als hema en bijenkorf, terwijl beide afdelingen heel belangrijk werk deden vond vooral pf1 dat zij toch wel de betere en slimmere waren, dit werd door het management ook bekrachtigd door een hogere loonschaal hieraan te koppelen, hierdoor dachten pf1 medewerkers ook niet zulke leuke werkzaamheden in de schoenen van het balie personeel te kunnen schuiven, wat niet altijd zonder slag of stoot ging.

Mooi voorbeeld: douane afhandeling voor lichter documentatie, deze documenten moesten naar de douane gebracht worden om behandeld te worden door de douane alvorens de containers geladen mochten worden.

Alle lichter activiteiten werden op pf1 gedaan en o wee als iemand van de balie zich daarmee bemoeide dat kon niet en mocht niet, behalve de documenten naar de douane brengen, steevast als er iemand van de balie naar de douane ging was er iemand van pf1 met de vraag/mededeling, neem die documenten even mee voor de lichters.

Mocht dat wel dan? Ik vond dat erg vreemd en niet eerlijk dus een en ander uitgezocht, wat schetste mijn verbazing, zwart op wit de afdeling lichters bij pf1 is zelf aansprakelijk voor het wel en wee van douane documenten zo ook het distribueren richting de douane.

Nou ben ik van nature geen echte dwarsdrijver maar af en toe iemand op zijn nummer zetten vind ik wel heel leuk.

Ik heb mijn kans afgewacht en binnen afzienbare tijd werd mij de vraag gesteld om even een lichter mee naar de douane te nemen.

Welke lichter is dat dan vroeg ik? De hemelvaart 3, 1 container, vertil je niet.

Stiekem had ik al een kopie gemaakt dus alles wat volgde had de schipper geen last van die kreeg gewoon zijn container mee maar sommige arrogante kwallen van pf1 die kregen het moeilijk.

Dus op de vraag antwoorde ik dus kort maar krachtig, nee dat doe ik dus niet maar als jullie toch gaan kan je wel even iets voor mij bij de douane afgeven.

Ze keken mij aan alsof ze water zagen branden, wat zeg je nou? Je mankeert toch niets aan je gehoor?

Daarna ontstak de arrogantste van het stel in woede en vertelde mij dat het mijn taak was om dit te doen, en als ik zeg dat je dat moet doen dan moet je dat doen.

Ik lachte en vertelde hem dat er slechts 2 personen ter wereld zijn die tegen mij kunnen zeggen wat te doen, mijn moeder en mijn vrouw dus jij zeker niet arrogant stuk vreten dat je bent.

Als je het niet doet dan zorg ik dat je ontslagen word!

Als ik jou was zou ik niet te lang daarmee wachten want ik denk dat je wel tot je pensioen bezig bent daarmee, dat gezegd hebbende ben ik naar de douane gelopen met alleen mijn eigen spullen en niet meer achterom gekeken of wat dan ook.

Eenmaal terug aan de balie hebben wij er heel veel plezier om gehad en wat we gehoopt hadden gebeurde ook, wij zagen de arrogantste met het document naar de douane lopen en met een dikke rode nek weer terug komen, van de doaune had hij te horen gekregen dat het document allang aangeboden was en het niet de bedoeling is om iets twee keer aan te bieden, als u het kwijt bent is dat uw verantwoording niet de onze.

Ik ging nogal goed om met de douane en had dit van te voren allang geregeld en de douane speelde het spelletje perfect mee. Wat hebben wij gelachen, en het eindresultaat was minstens zo prettig, de leiding heeft duidelijk kenbaar gemaakt dat het geen “moeten maar willen jullie” is.

Wanneer er problemen waren aan de balie was er altijd een medewerker beschikbaar die probeerde om het op te lossen, en heel vaak, eigenlijk altijd wel, waren dat altijd dezelfde personen.

Wij noemde ze de bellers en in elke dienst zat er eentje zowel ochtend als avonddienst.

Deze mensen hadden ook telefoon oren, dat zijn een soort bloemkool oren maar dan door een telefoon, een van de twee had er zelfs een nek hernia aan overgehouden om altijd maar zijn telefoon tussen zijn kin en nek in te houden hij liep er zelfs scheef van.

Geheel afgeschermd van het normale balie volk zaten zij de problemen op te lossen, althans dat dacht ik, maar niets was minder waar ze probeerde het wel maar eigenlijk onnodig want een bekend spreekwoord in de haven luid: de meeste problemen lossen zich vanzelf op, en dat geld nog steeds.