MIJN EERSTE WERKGEVER

Bij de tweede sollicitatie was het raak ik kon als assistent loodsbaas gaan werken bij Eemtrans, een stukgoed bedrijf met loods en kantoor, ik kwam bij de loods te werken als administratief medewerker loodsadministratie, hele mond vol maar stelde niks voor, hielp er chauffeurs (die er als beesten behandeld werden) om hun lading te lossen en of laden en zorgde voor de douane papieren.

Natuurlijk word je een keer in de maling genomen en daar was ik geen uitzondering op.

He John help jij die chauffeur even met 3 kistjes met quick te lossen.

De kistjes waren niet groter dan 40 bij 40 bij 40 maar ik kon ze niet verplaatsen zo zwaar waren ze dus de hele loods stond zich het apezuur te lachen.

Dat gebeurd mij geen tweede keer dacht ik behoorlijk in mijn eer aangetast.

4 dagen later moest ik bij de loodsbaas komen,  we hebben wat problemen met een stanklucht kan jij op het kantoor de stankmeter even halen? Ja natuurlijk geen probleem. Zo gezegd zo gedaan alleen op kantoor kwam het verhaal dat de douane hem had opgehaald en of ik hem daar even wilde halen.

Natuurlijk zei ik geen probleem, maar ik had allang in de gaten dat ik in de zeik genomen werd, dus netjes naar de douane toe en gevraagd naar de stankmeter, u raad het al, die was net naar de d.c.m.r.

Ik had dan wel die school niet afgemaakt maar ik was niet achterlijk en ben op mijn brommertje gestapt en naar huis gegaan, heb heerlijk zitten vissen tot een uurtje of twee en ben toen teruggegaan naar eemtrans.

Daar aangekomen als een speer de loodsbaas opgezocht, die begon al gelijk waar ik was gebleven en bla bla bla.

Sorry hoor maar ik ben overal geweest voor die stankmeter maar nergens te vinden, en waar kan ik mijn benzine geld declareren?

Ik heb nog nooit iemand zo teneergeslagen zien kijken dat zo een tering jong eigenlijk het hele bedrijf in de zeik neemt.

Na mijn proeftijd hoefde ik ook niet terug te komen.

Mijn laatste werkdag viel samen met de grote havenstaking van 1979.

Eemtrans werkte gewoon door en op die bewuste vrijdag (mijn laatste werkdag voor eemtrans) kwamen de havenwerkers richting eemtrans om de collega’s te vragen(met enige dwang natuurlijk)om het werk neer te leggen.

Ik ben naar het kantoor gelopen heb alles teruggegeven en duidelijk gemaakt dat ik naar huis ging en zeker geen blauw oog zou riskeren om hier te blijven en dat begrepen ze ook.

Ik pakte mijn brommer reed naar buiten en werd onthaald door een menigte die alleen voor mij stonden te klappen omdat ik (dachten ze) de eerste was die bij eemtrans ook ging staken.

Wat voelde ik mij trots dat ik in de haven werkte en dat is tot op de dag van vandaag niet verdwenen.