HET G.A.D. (Gate Administration Desk)

Ik heb altijd graag bij de e.c.t. willen werken, iedereen die je sprak wist te vertellen dat je er een hele goede boterham kon verdienen maar helaas voor mij ging dat niet door, of er was een personeelsstop of er waren anderen voorgegaan dus ik kwam bij kramer terecht. Achteraf is dat toch nog goed gekomen, en nu dan bij het g.a.d. aan de balie om chauffeurs te helpen, dat waren er stukken meer als wat ik destijds gewend was. Was er bij kramer top drukte dan stonden er wel 30 man te wachten, hier bij de ect balie stonden er wel 130 man te wachten. Het was een open balie dus alle gesprekken kon je horen, van 130 man, haast iedereen stond te roken zowel voor als achter de balie, en in de spits uren kon je meestal ook ruiken welke chauffeur het meeste te doen had gehad.

Ik zat ongeveer 2 weken achter de balie, het was een uurtje of half zes dus best wel heel erg druk en daar komt chauffeur VAN ORANJE binnen, van mij en haast iedereen een bekende lang vreselijke grote mond zeer luide stem maar hart van goud.

Vrij ver achter in de zaal staat hij te wachten als hij mij ziet zitten aan de balie, hij loopt naar mij toe en buldert, zo kom je nou hier de boel naar de godverdomme helpen, het hele hok was in een keer doodstil en stond te wachten wat er te gebeuren stond.

Ha die jan altijd leuk je weer te zien hoe is het met je? Vraag ik, hij geeft mij een hand, en die waren niet zo klein hoor, en trekt mij in ene keer over de balie heen en geeft een klap op mijn schouder en zegt zal ik je nou is ff lekker zoenen? Ha ha nee laat maar, de chauffeurs waren alweer bijgekomen maar mijn collega’s achter de balie zaten nog steeds te kijken of ze water zagen branden, dit waren ze niet gewend op deze manier, gelukkig is dat met de tijd wel bijgetrokken.

Buiten dat het altijd gigantisch druk was aan de balie was het ook wel leuk dat je steeds weer bekende chauffeurs zag die je bij de vorige werkgevers ook geholpen had.

Zo was er een chauffeur die ik eens geholpen had, hij was zijn portemonnee thuis vergeten en kon geen koffie en eten kopen dus had ik hem 10 gulden (ja u leest het goed gulden) geleend zodat hij wat kon kopen en weken later heb ik het ook weer netjes terug gehad, en we raakten aan de praat hoe het ging enz.enz. hij vertelde dat hij van baas was veranderd en tegenwoordig voor een fabriek reed die computer scanners maakten en hij bracht ze dan naar distributie centra en hij vond dat heerlijk relax werken. Zelf toen hij aan de fabriek vroeg of hij er eentje voor zijn zoontje mee mocht nemen was dat totaal geen probleem, ja hoor neem maar mee, nu kosten ze niet zoveel meer maar toen had je het toch al vlug over een 300 gulden en dat was niet mis.

Hij staat dat zo te vertellen dus ik zeg nou kan je mij dan niet ff adopteren dat vind ik ook wel gaaf zo een scanner.

Nou dan vraag ik toch gewoon of ik er nog een mee mag nemen, nou dat zou mooi zijn, ik dacht dat gaat toch niet gebeuren maar 3 weken later staat hij aan de balie met scanner in een doos, hier john veel plezier ermee.

Nou dat plezier was wat minder want ik ben ongeveer 3 maanden bezig geweest om hem aan de praat te krijgen maar helaas het is nooit gelukt. Maanden later staat hij er weer en ik ben hem aan het helpen om zijn containers eraf en erop te laten zetten en hij vraagt hoe het met de scanner is en of hij goed werkt. Nou niet echt eerlijk gezegd, ik leg hem uit hoe en wat en dat dat hele ding het nog nooit gedaan heeft, dat meen je niet ja das nou vervelend ik kijk of ik een andere kan krijgen voor je dit vind ik zo lullig je hoort mij wel weer.

2 weken later staat de chauffeur er weer met een nog mooiere doos met inhoud, als deze het nou weer niet doet geef even een seintje want ik kan hem gewoon omruilen hoor.

Na een dank je wel en het geven van zijn papieren namen we afscheid en ik heb de doos met scanner in mijn auto gezet.

Een half uurtje later kwam onze teamleider naar mij toe om te vragen hoe of wat dus het hele verhaal uitgelegd hoe het in elkaar zat.

Maar is dat dan niet vreemd vroeg hij dat je zomaar een scanner krijgt? Achteraf nu je een stuk ouder bent denk je wel van ja misschien een beetje naïef maar op dat moment had ik dat helemaal niet, neemt niet weg dat na de vraag van mijn teamleider ik toch ging nadenken erover.

Zou die dan toch gestolen zijn, dat vond ik maar niks en eigenlijk vond ik het wel jammer als dat waar was. Ik heb hem eigenlijk nooit meer gezien maar jaren later zag ik een collega van hem die toen met hem samen reed op hetzelfde werk, het bleek dat hij geëmigreerd was naar australie. Weet jij misschien hoe hij aan die scanner kwam die ik gehad heb van hem vroeg ik. Ja dat weet ik wel, hij vond het zo ontzettend tof dat jij hem toen die 10 gulden geleend had zonder te weten of je het terug kreeg dat hij, toen jij vroeg voor die scanner, hij bij een of ander baasje van de fabriek gevraagd heeft of hij er eentje mocht kopen voor de inkoop prijs, en dat mocht en sterker nog toen hij maanden later met het verhaal terug kwam dat hij kapot was of zoiets kreeg hij zo een andere mee dus hij heeft hem netjes betaald.

Nou dat vind ik fijn om te horen iedereen dacht dat het gestolen was en eerlijk gezegd begon ik het ook al te geloven, hier word ik echt blij van.

Na nog even gepraat te hebben ben ik weer verder met mijn werk gegaan, ik heb het die dag nog wel aan mijn teamleider verteld hoe het in elkaar zat en ook die was er blij mee.