DE OPLEIDING

Voordat het zover was kreeg ik een gesprek met personeelszaken wat ik wilde gaan doen. Ik had de keus tussen kraanmeester of carrier chauffeur, dat laatste leek mij niets zo hoog in een schommelende cabine zitten nee dan maar kraanmeester.

Als eerste kreeg ik opleiding tuckmaster chauffeur samen met mijn maatje en nog een paar andere, dit was standaard bij de ect. Onze instructeur was joop van tussenbroek, toevallig heette mijn opa ook zo dus ik vroeg of er misschien een familie band was maar die was er niet maar wel toevallig.

De allereerste dag begon uitstekend, we zaten allemaal in een klaslokaal en joop begon: mannen, ik vraag het altijd als eerste aan iedere klas maar ik heb het nog niet meegemaakt dat iemand ja antwoorde, wie heeft er nog nooit met een caravan of aanhanger gereden al is het maar een meter? Je voelt hem al aankomen ik moest als eerste in zijn lange loopbaan degene zijn die JA IK moest zeggen en dat deed ik dan ook braaf, er viel eerst een stilte dat je een speld kon horen vallen, toen klonk er wat gelach wat alsmaar luider werd totdat joop zei, dat ik dat nog moet meemaken in mijn laatste jaar, maar wat er ook gebeurt je gaat hier met een certificaat de deur uit al moet ik je goddomme 24 uur per dag op die truck zetten.

Gelijk erachteraan, ik verwacht van al die lachebekjes hier dat jullie hem ook helpen anders help ik jullie even.

Hele aardige man die joop, dat bedoel ik met het hart op de juiste plaats.

De eerste dagen waren instructie dagen hoe een tuckmaster in elkaar zat, oliepeil en dat soort dingen en wat je allemaal moest controleren voordat je kon gaan rijden, heel belangrijk maar ik zou het nu niet meer weten.

Wat ik nog wel weet was de eerste dag op de tuckmaster zelf, we mochten op een apart stukje terrein (maar goed ook dat het apart was) rondjes rijden zonder aanhangers nog dus dat ging best wel redelijk ik had tenslotte mijn rijbewijs, alleen geen automaat en die tuckmasters hadden een automatische versnelling dus remmen en gas met dezelfde voet en de linkervoet was werkloos, dat duurde bij mij even voordat ik dat doorhad, maar na een paar keer het rempedaal als koppeling ingetrapt te hebben en je neus tegen de voorruit dan leer je toch wel vlug hoor.

Dag 2, op de tuckmaster was met een chassis erachter ook wel leuk hoor, de eerste taak zat erop en we moesten even bij joop komen, mannen er zijn vandaag allemaal nieuwe borden neergezet hoe men moet rijden enz. enz. probeer ze ook te volgen en als je iets ziet wat niet klopt ff roepen over de portofoon.

Nog geen half uur later, mijn maatje over de portofoon, joop kan je even naar westland toe komen er is iets niet goed gegaan met koos en rik.

Wat bleek koos en rik reden beiden achter elkaar aan toen er een service busje ineens de weg opschoot voor de wielen van koos en die moest uitwijken, met die manoeuvre nam hij drie wegbewijzering borden mee  tussen zijn achterassen en rik die er achter reed nam de twee borden die koos gemist had mee met zijn voorkant. Joop overzag het geheel en de tranen sprongen in zijn ogen, wat moet ik hier nou mee? Ik zou melding maken dat de borden niet goed staan zei ik tegen joop want zo kan je ze niet meer lezen.

Je zou verwachten dat hij boos werd maar niets was minder waar hij begon te schaterlachen dat zelfs de portier het hoorde.

Het busje wat de weg opschoot was ook teruggekomen en nam alle schuld op zich dus dat probleem was ook opgelost en binnen een paar dagen stonde er weer nieuwe borden.

Na nog een paar dagen gereden te hebben werd de lat een stuk hoger gelegd we gingen parkeren met een chassis maar eerst gingen wij leren een chassis aan te koppelen, om mij gerust te stellen zei joop, dit is het makkelijkste van alles.

Na drie dagen oefenen en diverse malen te ver naar achteren rijden zodat het chassis de schotel voorbij gaat lukte 1 op de 10 pogingen goed, dus tijd voor inparkeren.

Om een lang verhaal kort te maken het was een ramp voor mij en joop heeft mij nog een taak helemaal alleen genomen om te zorgen dat het toch wat beter ging. Het probleem was dat ik angst had om schade te rijden en joop probeerde dat weg te nemen. Ik moest 2 volle tank containers, voor de container leken onder u, geen tank met een loop om te schieten nee een tank waar vloeistof ik kon, naar oostland brengen, daar had je blokken met een huisje erop. Die huisjes waren er voor chauffeurs als ze iets wilde vragen aan de verkeersleiding via de telefoon die in dat huisje hing dan stonden ze droog en veilig.

Eenmaal daar aangekomen met mijn 2 containers begon ik met indraaien zoals ik geleerd had maar elke keer voelde ik dat ik tegen de stoep aan zat en met dat huisje daar wilde ik geen risico nemen.

Joop keek alles eens aan en bij de derde poging riep hij “niet terug gewoon doorgaan” ja maar, nee gewoon gas erop, maar joop er sta…. kom op gas en doorsturen. Oke wat jij wil dus ik geef gas en stuur en gelijk hoor ik een klap dus ik stop gelijk en daar lag het huisje compleet in gruzelementen.

Het eerste wat joop zei, sorry john dit is mijn schuld ik had beter moeten kijken en luisteren.

De schade werd gemeld en het huisje weer gerepareerd en klaar was het. Toen kwam de laatste dag het examen, volgens joop was er nog nooit iemand gezakt maar, hij keek mij aan en lachte een beetje, maar dat gaat nu ook niet gebeuren, let op dat je ver genoeg naar achteren rijdt en niet bijdehand gaan lopen doen.

Mijn maatje mocht als eerste en had niet helemaal goed naar joop geluisterd en vroeg aan degene die het examen afnam, zal ik het blind doen is een makkie hoor! Dat had hij beter niet kunnen doen hij kreeg een zes met de mededeling om over een half jaar nog een keer examen te doen. Ikzelf daarentegen maakte de beste parkeersteek die ik ooit gemaakt had en zal maken, perfect langs het lijntje en tot op de millimeter de achterkant goed, een negen, laat dit een voorbeeld voor jullie zijn, in mijn ooghoek zag ik joop over de grond rollen van het lachen en de eerste uren is hij niet meer bijgekomen.

In ieder geval was tuckmaster chauffeur niet mijn ding en is het ook nooit geworden, neemt niet weg dat ik wel mijn best deed maar ik was hier niet voor in de wieg gelegd.

Drie weken later kregen wij opleiding radio man wal, daar deed je de containers laad of los bevestigen en gaf je ondersteuning aan de dek man en de kraanmeester bijvoorbeeld waar de containers geladen moesten worden of zo.

Dit was voor 99% administratief dus dat had ik binnen no time onder de knie en slaagde met een dikke tien, foutloos en ik keek heel goed vooruit met het oog op een eventueel  hulpstuk wat gehaald moest worden. Kortom alle lof.

Daarna de opleiding dek man, dat is degene die de stackers goed legt en eventueel de containers nog los slaat en laat de kraanmeester zien waar de containers komen.

Eerste dag theorie dat was geen probleem maar de tweede dag gingen wij aan boord van een groot schip en toen ging het mis, bibberend was ik de stackers aan het leggen aan de achterkant van het dek, 15 meter diep zag ik het water aan de ene kant en aan de andere kant 30 meter diep in het ruim wat had ik het benauwd zeg.

Hoogtevrees, ik ben naar de instructeur gelopen en gezegd dat ik hiermee wil stoppen en uitgelegd dat ik bang was met deze hoogtes, dat heb je of je hebt het niet, ik had het nog nooit gemerkt maar ik was er klaar mee.

Een mooi gesprek gehad waarom ik ermee gestopt was en bla bla bla. Wil je nog wel de kraan op? Ja zei ik laten we het maar proberen want moet toch iets lijkt mij.